بگذاریم (بیشتر در دنیای واقعی) بازی‌شان را بکنند!
کودکان آیندگان هر سرزمینی هستند و هر کشوری بدون کودک به مانند زمینی بدون بذر است، خشک و بی‌محصول. کـودکان نـه تنهـا امیـد آینـده هسـتند، بلکـه امیـد و منبـع روحیـه و انـرژی بـرای آدم بزرگهـای زمـان حال هـم میباشـند. آدم بـزرگ هایـی کـه بـا دیـدن یـک لبخنـد کـودک تمـام غـم روز را فرامـوش میکننـد. لبخندهـای کوچکـی کـه کارهـای بزرگـی میکننـد. پـس بایـد مراقـب ایـن لبخندهـا بـود. شـاید بـرای شـما هماتفـاق افتـاده اسـت کـه در یک مهمانـی، جمعی از زنـان و مـردان به یکبـاره موبایلها و گفتوگوهـای خـود را کنـار گذاشـته و فقـط بـه رفتـار و شـیرینزبانی کودکی در وسـط جمـع دقت میکنند. خـب ایـن لحظـات زیبـا چقدر در حال تکرارشـدن هسـتند؟ این درسـت اسـت که بـزرگان با دیدن شـیطنت و شـیرینزبانی کودکان از کارهای مهمی مثل کلنجار رفتن با موبایلشـان! دسـت برمیدارند، اما کودکان چطور؟ آنها چقدر از کارهای مهمشـان مثل بازی کردن با عروسـک و ماشـین، دنبال بازی، نقاشـی کشـیدن، با پتو چـادر صحرایـی درسـت کـردن و … بـه خاطر در دسـت گرفتن موبایل و بـازی کردن با تبلت دسـت برمیدارند؟ تعامـل کـودکان بـا صفحههـای رسـانهای و دیجیتـال ماننـد تلویزیـون و موبایـل مـا را بـر آن داشـت تـا دو شـماره از مجلـه بازیبـان را بـه ایـن حـوزه اختصـاص دهیـم. بـرای ایـن کار مطالـب بسـیار و پراکنـدهای را در گوشـه و کنـار یافتـم و از نویسـندگان و کارشناسـانی کـه میشـناختم بـرای تولیـد محتـوا دسـت یاری طلـب نمـودم و حاصـل هـم، ایـن چنـد هـزار کلمـهای اسـت کـه تقدیـم شـما بزرگـواران میگـردد، هرچنـد مطالـب دیگـری هـم قابـل طـرح بـود کـه بـه امیـد خـدا در فرصتـی مناسـب خدمـت شـما ارائـه میگـردد.
بنـای بازیبـان بـر بیـان نظرات مختلف حول یک مسـئله با در نظـر گرفتن قضاوت خواننـدگان و همینطور تـلاش بـرای معرفـی بهتریـن محتـوا بـه مخاطبـان اسـت. بدین منظـور عـلاوه بـر رویکردهایی که بـه نوعی مخالـف اسـتفاده کـودکان از ایـن ابـزار اسـت به معرفی فرصتها نیـز پرداختیم. اما بـر خـود لازم میدانم که بگویـم بازیهـای رایانـه ً ای و موبایلی در سـنین کودکی مثلا کمتر از ۵سـال جایگزیـن همه فن حریفی برای دیگـر ابـزار سـرگرمی و آموزشـی نیسـتند. آشـنایی و سـرگرمی زودهنگام کـودکان با بازیهـای موبایلی حکم همـان پسـتانکی را دارد کـه بـرای سـاکت شدنشـان بـه آنهـا میخورانیـم. کودکان بـرای رشـد صحیح خود نیـاز بـه تجربـه واقعیتهـا دارنـد، هرچند گیمهـای رایانـهای با بهرهگیـری از فضـای مجازی سـعی در بهبود کیفیـت سـرگرمی و آمـوزش دارنـد اما بایـد پذیرفت که درگیری کـودکان با دنیای واقعـی و ارتباطات حقیقی در سـالهای ابتدایـی عمرشـان بـه مراتـب بایـد بیشـتر از فعالیتهای مشـابه آنهـا در دنیای مجازی باشـد. در پایان سخن از شما مخاطبان گرامی به دلیل تعویق بوجود آمده در انتشار شماره جدید بازیبان عذرخواهم و همچنیـن نظـر شـما را بـه نوع قلـم و طراحی جدید این شـماره از بازیبـان جلب مینمایم و امیـدوارم این تنـوع کـه حاصـل زحمـات گروه گرافیک و هنر بازیبان اسـت، مورد پسـند شـما همراهـان گرامی قـرار گیرد.
پیروز و خندان از شـیرینکاری کودکان دور و اطرافتان باشـید.
