تابستان امسال، مت و داگ استانبرو، دو برادر ساکن در شهر چلسیای ایالات آلاباما، در جریان یک بازی، اسلحه های ام شانزده (M16) را انتخاب نمودند. آنها دو نفر از صدها و یا هزاران نوجوان آمریکایی ای هستند که به خاطر علاقه زیاد به بازی های رایانه ای حادثه ای و جنگی، تصمیم گرفته اند که به ارتش ایالات متحده بپیوندند.
در همان روزی که آنان سرگرم یادگیری چگونگی انجام این بازی بودند، پنتاگون آخرین نسخه از بازی جنگی «ارتش آمریکا» را منتشر نموده بود. داگ در یک گفت وگوی تلفنی چنین گفت: «من هرگز فکر نمی کردم که ممکن است در جریان انجام یک بازی، به موضوع ارتش فکر کنم.»
با توجه به کشته شدن سه هزار سرباز آمریکایی در عراق و افغانستان از زمان فاجعه 11 سپتامبر تاکنون، استفاده از بازی های رایانه ای و ویدیویی و یا مشوق هایی نظیر اهدای ای پادهای رایگان به افراد مختلف، جزو راه هایی است که در جهت پر کردن خلاء این افراد، مورد استفاده قرار می گیرد. راهبردی که با اعتراض منتقدان و کارشناسان آمریکایی روبه رو شده است. اما برای پنتاگون، بازی ارتش آمریکا، فراهم کننده یک راه بالقوه در جهت ایجاد ارتباط مستقیم بین ارزش های نظامی و اتاق های خواب درهم و برهم کودکانی است که از این بازی ها بهره می گیرند.
سرهنگ کیسی واردینسکی ( Col. Casey Wardynski ) درباره این بازی می گوید: «بازی ارتش آمریکا»، یک مدل از آزمون های مجازی ارائه شده به جامعه است که تهیه کنندگان آن، با استفاده از این بازی، در صدد برقراری ارتباط با کسانی هستند که دوست دارند، در آینده به سربازان ارتش ایالات متحده تبدیل شوند. ما در این بازی، به نوجوانان مسائلی نظیر فرماندهی، کار تیمی، ارزش های نظامیگری و سازمان دهی را می آموزیم.»
در یکی از مطالعات غیررسمی که اخیراً صورت گرفته است، مشخص گردید که از بین مخاطبان بازی های رایانه ای ارائه شده توسط ارتش آمریکا، 60٪ آنان اعلام نموده اند که در هر هفته، بیش از پنج بار به این بازی با پرداخته اند. از هر 100 نفر هم، 40 نفر اعلام نموده اند که ممکن است به ارتش ایالات متحده بپیوندند، زیرا از این بازی لذت می برند. البته در سراسر کشور ما، این بازی، 5/7 میلیون نفر مخاطب ثبت نام شده دارد که این بازی رایانه ای را در ردیف 5 بازی تراز اول آنلاین در میان نوجوانان و جوانان آمریکایی قرار داده است.
ارتش آمریکا چندی پیش اعلام نمود که در نظر دارد، سهمیه هشتاد هزار نفری استخدام سالانه خویش را افزایش دهد، چرا که برای اولین بار از سال 1999 میلادی تاکنون، مرکز استخدام ارتش نتوانسته است نیروهای مورد نیاز خویش را پذیرش نماید. به علاوه، فرماندهان پنتاگون، امتیازات ویژه ای نیز جهت پذیرش سربازان جدید، نظیر چشم پوشی از بدن های خالکوبی شده و اعطای سالانه 40.000 دلار پرداخت ویژه به سربازان، در نظر گرفته اند. اما باید اطمینان داشت که هیچ یک از این امتیازات نمی تواند همانند بازی ارتش آمریکا در تشویق و ترغیب متقاضیان بالقوه استخدام در بخش های مختلف ارتش این کشور، اثربخش و مؤثر باشد.
سرهنگ راندی زیگرز یکی از کارشناسان علوم نظامی و عضو تیم ساخت بازی ارتش آمریکا در این مورد می گوید: «ایده اصلی ما این بود که بازی ای را طراحی کنیم که بحث «ارتش» را در میان مردم مطرح نماید و ما این کار را به گونه ای سرگرم کننده انجام دادیم؛ ما این بازی را مستقیماً به اتاق های نشیمن برده ایم، جایی که نوجوانان، همه فعالیت های روزانه خود را در آنجا، انجام می دهند.»
نسخه اول این بازی، در سال 1992 میلادی منتشر گردید. البته در آن سال، این بازی چندین بار جمع آوری شده بود؛ اما هنوز هم می توان نسخه ای رایگان از این بازی را برای استفاده در رایانه های خانگی به دست آورد. البته قیمت لوح های فشرده این بازی در ایکس باکس (xbox) و پلی استیشن 99/19 دلار تعیین گردیده است. نسخه جدید این بازی، شامل گزارش های دیجیتالی عملیات ها توسط «قهرمانان واقعی» است. این افراد کسانی هستند که در کشورهای مختلف دنیا، در مبارزه با تروریست ها، حضور فعال داشته اند. همچنین طراحان این بازی پرمخاطب قصد دارند، نسخه های آینده این بازی را به گونه ای طراحی کنند که این سربازان، قهرمانان اصلی بازی باشند. گفته می شود که این نسخه، در فصل خرید کریسمس به بازار عرضه خواهد شد.
برخلاف بسیاری از بازی های حادثه ای و جنگی پیشین، این بازی چندان نیازی به حرکات مداوم انگشتان و فشار متمادی دکمه ها ندارد. بازی ارتش آمریکا بیش از آنکه یک بازی با کشتار و قتل باشد، بازی ای است که براساس ایجاد مهارت ها و توانایی های حرفه ای در بازیگر طراحی شده است. با آغاز شدن این بازی، مشکل ترین کار، زنده ماندن فرد می باشد. برای موفقیت در این بازی، به عنوان مثال، فرد بازیگر باید در هنگام تیراندازی نفس خویش را حبس نماید، کاری که عملاً در یک تیراندازی واقعی رخ می دهد. ایده اصلی فراسوی این بازی، توسعه مهارت هایی است که بازیگر را از یک فرد معمولی و تنبل، به یک کماندوی کلاه سبز ورزیده، بدل کند.»
منبع: سایت مجاهد مجازی به نقل از مرکز پژوهشهای صدا و سیما
